Kuiper is dankbaar voor het vertrouwen dat de partij in hem stelt. ,,Het is mooi werk om te doen, we doen dit met passie en gaan graag nog vier jaar door. We zetten samen de schouders eronder om net als in 2007 vier zetels te behalen. Helpt u mee om Mirjam Bikker als de jongste vrouwelijke senator ooit in de Senaat te krijgen?"

Bekijk hier de hele kandidatenlijst.

Acceptatiespeech lijsttrekker Roel Kuiper

Graag dank ik u voor het in mij gestelde vertrouwen. Ik ben nu aanvoerder van een prachtige lijst, met Peter Ester, Mirjam Bikker, Herman Sietsma en Beatrice de Graaf en nog meer kandidaten. In 2011 haalden we 2,4 zetel en hadden uitzicht op een derde zetel. Voor die derde zetel gaan we nu. We doen ons werk in afhankelijkheid van onze God, en in dienstbaarheid aan Zijn Koninkrijk. 

Ik heb er behoefte aan met u kort terug te blikken op de afgelopen periode. Het werk in de Eerste Kamer komt meer en meer onder de schijnwerper te liggen. De Eerste Kamer beschikt over het veto-recht en heeft betrekkelijk veel parlementaire macht, al maakt ze daar terughoudend gebruik van. De Eerste Kamer geeft een ‘second opinion’, maar dat neemt niet weg dat de politieke verhoudingen in de Eerste Kamer er toe doen en de aanstaande verkiezingen dus ook. De burger kan die verhoudingen beïnvloeden, maar slechts indirect, via een stem voor de Staten. Ik denk dat het, vanwege die eigenstandige positie en macht van de Eerste Kamer, belangrijk is ons te bezinnen op de democratische legitimatie ervan, bijvoorbeeld door burgers een rechtstreekse stem te geven. Ik zou het goed vinden als we ons daar eens op bezinnen in onze partij.  

Wij hebben als tweemansfractie een bijzondere tijd in de Eerste Kamer. Het begon met de instelling van een commissie die het eerste Parlementaire Onderzoek ging doen van de Eerste Kamer, en waarvan ik voorzitter mocht zijn. De besluitvorming en uitkomst van dertig jaar privatiseringsbeleid stond daarin centraal. Wij hebben daarmee een grote inspanning geleverd als fractie en het rapport van de Onderzoekscommissie werkt nu op allerlei manieren door, o.a. in een nieuwe aanpak van de regering rondom privatiseringsbeleid, discussies over de toekomst van NS, de bescherming van vitale netwerken van de KPN, duurzame energieproductie in Nederland. Niet lang geleden was ik spreker op een congres over de voorgenomen privatisering van Holland Casino, over sportweddenschappen en matchfixing.  Een wereld van vieze spelletjes, maar waar je als christen-politicus opeens iets te zeggen krijgt en met je poten in de modder kunt staan.

Uiteraard is de afgelopen periode bijzonder vanwege de steun aan onderdelen van het kabinetsbeleid. Ik zeg het met opzet zo. Wij steunen niet het kabinet over de volle breedte van het kabinetsbeleid, daarvoor komt er ook gewoon teveel aan venijnige en slechte wetgeving voorbij. Ik denk aan het aantasten van het benoemingsbeleid van scholen, de gekozen burgemeester, die weer op stapel staat, het laten verrommelen van het binnenlands bestuur. Maar op enkele punten geven we, na onderhandelingen in de Tweede Kamer, steun aan de hervormingsagenda van dit kabinet.  Deze akkoordenstrategie heeft ervoor gezorgd dat er een aantal noodzakelijke stappen gezet konden worden om ons land klaar te maken voor de toekomst. We laten ons zo kennen als een partij waar het land op kan rekenen, ook als er moeilijke besluiten moeten worden genomen. Ik weet zeker, dat is de houding die bij u en vele andere christenen leeft: wij laten dit land niet zakken, dit is ons land, we zetten er de schouders onder.

Wat die hervormingen betreft: we hebben ze voor onze rekening genomen in het besef dat ze op termijn hun vruchten afwerpen. Toen we een jaar geleden de afronding hadden van het woonakkoord was er veel scepsis en kritiek, het kabinet zou de woningmarkt alleen maar verder in de put helpen. Maar na een aantal maanden zag je al dat de woningmarkt aan het aantrekken was, we staan er beter voor. En dan hebben we de hervormingen in de zorg. Ondanks alle kritiek die nu klinkt, kritiek die nog veel te maken heeft met het oude stelsel zeg ik erbij, is de beweging die we maken goed. Wij zijn altijd voorstander geweest van de decentralisatie, die veel mogelijkheden geeft om dicht bij mensen te opereren, maatwerk te leveren, netwerken van zorg en aandacht te versterken, verantwoordelijkheden terug te brengen waar ze horen. En ja, hervormingen zijn altijd ingrijpend, anders waren het geen hervormingen. Hervormingen doorbreken bestaande patronen en brengen dus onzekerheid. Maar ze geven ook nieuwe kansen. Gemeenten grijpen de decentralisaties aan om nieuwe initiatieven te ontplooien en de zorg te innoveren, stond gisteren in de krant. Dit is ook de kans voor de samenleving, de kans om informele en formele zorg beter op elkaar aan te sluiten. Eergisteren was ik te gast bij House of Hope in Rotterdam. Daar geven christenen in de wijk aan hoe zo’n innovatie eruit kan zien. Het laat zien dat je veel moois kunt bereiken als je samen de schouders eronder zet en alle partijen mee gaan doen. Dat hebben we nodig in dit land.

Wij hebben in de afgelopen periode verder op allerlei manieren via de Eerste Kamer onze invloed kunnen laten gelden. Peter Ester heeft zich met succes ingezet voor de pleegzorg, voor de positie van arbeidsgehandicapten, voor economische groei als duurzame groei. We hebben een herkenbare rol gespeeld in de debatten over de hypotheekrenteaftrek, de verbetering van pensioenwetten, het eventuele verbod op rituele slacht (dat mensen ernstig gehinderd zou hebben in hun godsdienstvrijheid), de discussie over de verhoging van het budget voor Defensie en Ontwikkelingssamenwerking. Uiteraard ligt het politieke primaat bij de Tweede Kamer, maar de Eerste Kamer ontwikkelt zich tot een plek waar belangrijke beleidsimpulsen vandaan komen. Onze fractie doet daar volop aan mee.

Zo blikken we terug en blikken ook vooruit. We willen bijdragen aan de bloei van dit land, zoals de Bijbel daarover spreekt. Onze partij is sterk in het leveren van een goede samenlevingsvisie. De term participatiesamenleving, waar het kabinet mee kwam, pakken we op, ook als het kabinet vervolgens niet weet hier richting aan te geven. De verlegenheid is groot als je er op doorvraagt, zoals wij deden bij de APB dit najaar. Soms denk je dat het kabinet niet werkelijk het vizier op de samenleving gericht heeft. Maar maatregelen nemen is een ding, richting geven en betrokken blijven een ander ding. Aan die rol komt het kabinet niet toe. Daarom wordt er voortdurend gevraagd naar visie, en terecht. Hoe gaan we die nieuwe samenleving inrichten? Hier is een partij die zich duidelijk uitspreekt over de rol van burgers en hun verbanden, de invulling van maatschappelijke verantwoordelijkheden, de koers van de samenleving. Ik begrijp nooit de uitspraken van columnisten in weekendkranten, die de politiek verwijten dat ze geen visie hebben. Kijk eens preciezer, hier is een partij die er bol van staat.

We maken ons op voor de Statenverkiezingen. Dit zijn reguliere verkiezingen voor onze provinciale parlementen. Maar de campagne doen we samen, want het zijn ook onze verkiezingen. Als Eerste Kamerfractie zijn we schouder aan schouder bezig met onze mensen in de provincies. Dank voor uw steun, steun ons, steun de ChristenUnie, laat uw christenhart spreken, bid en werk met ons, geef geloof een stem.