Eindelijk een einde aan de crisisopvang
Of het uitmaakt dat wij in de coalitie zitten? Het korte antwoord is het nieuws van vandaag dat er een Spreidingswet komt die voor humane opvang van vluchtelingen zorgt en een eerlijke spreiding over alle gemeenten. Overigens heeft die wet veel te lang op zich laten wachten en dat laat precies zien hoe groot de verschillen in de coalitie soms zijn en hoe zwaar de goede stappen in de goede richting soms moeten worden bevochten.
Een ander kort antwoord is de steun die het kabinet verleent aan het groeiend aantal gezinnen in financiële nood. En een ander kort antwoord op die vraag is het behoud van de onderwijsvrijheid, die alles behalve vanzelfsprekend is. En een antwoord is ook het verbod om embryo’s te kweken voor wetenschappelijk onderzoek. En het menselijk maken van de bijstandswet en andere sociale wetgeving. En het sociaal maken van ons groene duurzaamheids- en klimaatbeleid. En het met wetgeving bestrijden van moderne slavernij en uitbuiting in internationale handel. En het bestrijden van gokverslaving en gedwongen prostitutie.
Allemaal korte antwoorden op een korte vraag die ons bij tijd en wijle wordt gevraagd. Ja, het maakt verschil, dat onze vijf zetels nodig zijn om ons land bestuurbaar te houden. En middenin in het soms heftige politieke krachtenveld houden we koers met politiek bij een open bijbel.
Voor een iets langer antwoord denk ik aan mijn lieve vader. Hij vertelde het verhaal me ooit met een glimlach. Er klonk in ieder geval geen miskenning in door. Dat hij jarenlang directeur van de christelijke MAVO in Lisse was geweest. En dat hij geregeld kritische vragen kreeg van bezorgde leden van de Gereformeerde Gemeente, de kerk waarvan hij ook zelf lid was.
Dan waren ze niet te spreken over bepaalde muziek op een schoolfeest, of over lesmethoden, of over de geloofsovertuiging van docenten en vonden ze dat mijn vader hun wensen als directeur kon en dus moest afdwingen. Mijn vader heeft ze allemaal aangehoord, maar ze niet alleen maar gelijk gegeven. Dit was een school met een brede christelijke identiteit en geen school van de Gereformeerde Gemeente. Na zijn afscheid wisten diezelfde kerkleden hem nog steeds te vinden. Maar dan om hem te vertellen hoe bergafwaarts het ging met de christelijke identiteit van de school na het vertrek van mijn vader. En dat ze wensten dat hij nog directeur was. De glimlach waarmee mijn vader dit vertelde, leerde me dat je altijd moet doen wat je kunt op de plek waar God je geplaatst heeft. Ook als je niet hele dagen alleen maar applaus krijgt.
Christelijk-sociale politiek in dit grotendeels seculiere land is het je met hart en ziel inzetten voor onze idealen en die steeds een beetje dichterbij brengen. Maar soms is onze inzet ook het tegenhouden van onheil en het leveren van politieke gevechten achter gesloten deuren waar maar weinig mensen echt weet van hebben. Maar hetzij onze inspanningen en resultaten zichtbaar zijn, hetzij ze minder zichtbaar zijn, we doen het voor God en onze naaste. En het is een eer en een vreugde dat we dat op onze plek mogen en kunnen doen. Op hoop van zegen!
