De ouderdom is een prachtige kroon, je vindt hem op de weg van de rechtvaardigheid. (Spreuken 16:31)

Nederlanders worden steeds ouder en blijven tot op hoge leeftijd vitaal. Ouderen zijn vaak nog lange tijd actief als vrijwilliger, actieve buur, mantelzorger, maatje of als grootouder. Hun kennis, ervaringen en inzet zijn belangrijk voor ons land en cruciaal voor een zorgzame samenleving. We doen een beroep op ouderen, om hun kennis en ervaring actief in te zetten.

Vergrijzing is dus een kans, maar het is tegelijkertijd ook spannend. Want hoe zorgen we ervoor dat ouderen die het niet allemaal zelfstandig meer lukken, de warme zorg en aandacht blijven krijgen die ze verdienen?

Hiervoor is een andere manier van denken nodig vanuit verbondenheid. We willen verbindingen en ontmoeting in de samenleving bevorderen: in zorginstellingen, buurthuizen, kerken en onderwijsinstellingen. En willen we ouderen zelf ook helpen zich tijdig voor te bereiden op vragen over hun oude dag.

• Elke gemeente maakt een plan voor gemeentelijk ouderenbeleid. Hierin maakt de gemeente afspraken met zorg- en welzijnsorganisaties, kerken, woningcorporaties en andere religieuze instellingen en (sport)verenigingen. Deze afspraken gaan ook over gezamenlijk financieren van zorg. Per wijk is er één herkenbaar en aanspreekbaar wijkverpleegkundig team.
• Er zijn nieuwe passende woonvormen, waaronder dementievriendelijke, nodig voor senioren. De ontwikkeling van deze woonvormen en woningen zijn vast onderdeel van de prestatieafspraken met woningcorporaties. Voor het ontwikkelen van die zorgzame buurten en wijken stelt het Rijk een ontwikkelsubsidie beschikbaar bij voorkeur met zorgverzekeraars, pensioenfondsen en andere financiers.
• Ook met de nadruk op gemeenschappelijke woonvormen en het thuis krijgen van zorg, zijn er de komende 20 jaar meer structurele verpleeghuisplekken nodig. We investeren 360 miljoen in extra verpleeghuisplekken en verbeterde verpleeghuiszorg.
• Regels en onduidelijkheid over geld staan nu te vaak in de weg van goede zorg aan ouderen. Wijkverpleegkundigen krijgen daarom een vast bedrag per cliënt en worden niet meer afgerekend op aantal uren of minuten. Er komen in elke regio heldere afspraken over financiering van zorg die op het grensvlak van wetten ligt. Voor de verpleeghuizen willen we de indicatiestelling voor het verpleeghuis beperken tot enkel het toegangsrecht voor het verpleeghuis. De verpleeghuiszorg wordt vervolgens ook anders gefinancierd, bijvoorbeeld op basis van populatie of beschikbaarheid.
• Gemeenten, zorgverzekeraars en zorgkantoren betalen gezamenlijk mee aan het voorkomen van zorg, bijvoorbeeld door valpreventie, welzijn op recept en een ruim lokaal aanbod aan activiteiten gericht op zingeving, sociale betrokkenheid en vitaliteit.
• Ouderen met dementie moeten onderdeel blijven van de samenleving en niet apart worden ‘weggestopt’. Vanuit de gedachte van de Sociale Benadering Dementie vereenvoudigen en verbeteren we de dementiezorg. Hiervoor zijn dementievriendelijke wijken met ontmoetingsplekken noodzakelijk en komt er betere ondersteuning van casemanagers dementie.
• Mensen kunnen eenzaam zijn of sociaal geïsoleerd in alle fasen van het leven. Het speelt bij alleenstaande ouderen, maar ook bij jongeren. We willen dat het Rijk doorgaat met het programma Één tegen eenzaamheid. Samen met vrijwilligersorganisaties en professionele hulpverleners moet een lokale aanpak ontstaan. Goede voorbeelden zijn inloophuizen en luisterlijnen.