Vanaf de verkiezingen op 9 juni is de SGP bezig geweest gedoogsteun aan te bieden aan een kabinet waar ook de PVV deel van uitmaakt. Zelf zegt ze dit te doen met het oog op het te voeren financieel-economisch beleid. De SGP wil dus graag dat zo’n kabinet er komt vanwege dit beleid, maar zwijgt over wat ze op de koop toeneemt: een politiek die het land verdeelt, de normalisatie van een partij die diepgewortelde vrijheidsrechten dreigt aan te tasten en mensen vanwege hun cultuur en godsdienstige overtuiging stigmatiseert. Christenen, let op uw zaak!

Ook al zou men dit alles met een korreltje zout willen nemen – veel commentaren in het RD hadden die strekking – dan nog zou ik de principiële afwegingen willen kennen van de SGP in dezen. Ik schrijf dit stuk als vriend van de SGP. ChristenUnie en SGP hebben als christelijke partijen altijd veel in elkaar herkend. Zij hebben vaak gepleit voor zorgvuldige handhaving van rechtsnormen die minderheden en zwakken – ook kwetsbaar leven -  beschermen. Zij zijn zich bewust van de bijzondere geschiedenis van Nederland waarin gewetens- en godsdienstvrijheid voorop stond. Zij beroepen zich beide op Groen van Prinsterer die de revolutie uit naam van het Evangelie en met afwijzing van staatsdwang bestreed.  

Welnu, dat alles is nu ook in geding. Ik hoop dat de SGP mijn argumenten nog eens zou willen wegen. Willen we elkaar niet kwijtraken dan zullen ook wij ‘indringend’ met elkaar moeten spreken.

In de eerste plaats gaat het dan om de taxatie van de politiek die Wilders voorstaat en die onze samenleving tot in haar fundamenten raakt (en ontwricht). Hier past niet een op eigen achterban of particulier belang afgestemde reactie, hier moeten principiële afwegingen gemaakt worden. Natuurlijk betreuren we de invloed van de Islam en zouden deze willen terugdringen. Maar niet met deze middelen en door een politiek die beledigen en vernederen tot stijlkenmerk heeft gemaakt. Christenen hebben de vrede in de stad te zoeken (Jeremia 29:7). Binnen de SGP heeft men zich vaak op die tekst beroepen. Een politiek die bijbelse gerechtigheid zoekt, kan zich niet verenigen met een politiek gericht tegen bepaalde bevolkingsgroepen vanwege hun herkomst, cultuur of overtuiging. Toen protestanten in de negentiende eeuw juichten omdat de paus door Garibaldi werd beroofd van zijn staat, wees Groen van Prinsterer erop dat ook in het geval van de paus – de ‘antichrist’ volgens sommigen – het recht niet geschonden mocht worden. Hoe taxeert de SGP de revolutionaire politiek van de PVV?

In de tweede plaats is opvallend met welk gemak de SGP, maar ook columnisten in deze krant, zich aansluit bij de ‘lijn Verhagen’. Dat is de lijn die zegt dat de resultaten van de onderhandelingen moeten worden afgewacht en dat er pas dan een oordeel kan worden gegeven over de regeringscombinatie. Daarmee is het moment waarop een principieel debat moest worden gevoerd  gepasseerd. Het CDA – en ook de VVD – hadden een beginselverklaring van Wilders moeten vragen voordat ze begonnen met onderhandelen. Wilders had moeten aangeven hoe hij denkt over de ontwikkeling van de rechtsstaat, de internationale rechtsorde, enzovoort. Dan had een grondige afweging kunnen worden gemaakt. In feite is alle verzet sindsdien binnen en buiten het CDA een poging geweest alsnog principiële lijnen te trekken. De laatste poging – die van Klink – is deze week gestrand. Op de indringende vragen die Klink stelde, onder meer over de ‘christelijke grondslagen’ van het CDA, heb ik vanuit het CDA geen antwoord gehoord. De meer pragmatische ‘lijn Verhagen’ heeft gewonnen. Opnieuw heeft de beginselpolitiek het verloren van de drang naar de macht, hoewel het pleit nog niet is beslecht. Waar staat de SGP in deze discussies?  

Prof.dr. R. Kuiper is lid van de Eerste Kamer voor de ChristenUnie