Slob legt de vinger bij de relatief gunstige cijfers over de werkloosheid en economische groei in Nederland. ,,Het pakket van crisismaatregelen waartoe het kabinet vorig jaar besloot, lijkt er daadwerkelijk toe te leiden dat de werkloosheid ondanks de financiële crisis niet torenhoog oploopt. Er zijn geen paniekmaatregelen getroffen die de recessie verdiept hebben; dat was wel gebeurd wanneer destijds het keiharde bezuinigingsregime was ingevoerd waarvoor Rutte in 2009 pleitte. Intussen schrikt dit kabinet niet terug voor een noodzakelijke sanering van de overheidsfinanciën, door nu al voor 3,2 miljard te bezuinigen. Dat kan niet zonder pijn, maar in de keuzes die daarbij gemaakt zijn, zie ik de verstandige inbreng van de ChristenUnie. De kosten van kinderopvang bijvoorbeeld zijn de afgelopen jaren zó explosief toegenomen dat een ingreep onvermijdelijk is – al zullen we erop toezien dat die ingreep vooral door de hoogste inkomens gedragen wordt, en dat de gastouderopvang buiten schot blijft.’’
,,En een verhoging van de tabaksaccijns betekent linksom of rechtsom altijd winst: óf het levert direct geld op, óf – en dat zou nog beter zijn – mensen veranderen hun ongezonde gedrag en dan sparen we op de lange termijn nog veel meer ziektekosten en menselijk leed uit. Wie zo’n maatregel probeert te vertalen in ‘koopkrachteffecten’ miskent dat de aankoop van ieder pakje sigaretten een vrije keuze is.’’
De omvang van de aangekondigde bezuinigingen betekent wel dat het begrip ‘beleidsarme begroting’ met een korreltje zout genomen moet worden, vindt Slob. ,,Deze tijd staat niet toe dat een demissionair kabinet slechts ‘op de winkel past’. Zolang de informerende partijen het niet eens kunnen worden over noodzakelijke bezuinigingen, móet de huidige ploeg wel z’n verantwoordelijkheid nemen.’’