Lieve mensen,
Voor deze maand vraag ik uw aandacht voor Psalm 62. Als u tijd hebt om te lezen, kunt u zien dat deze Psalm het hart van het gebed raakt (zoals in vers.9). Het gaat om God, om het bij Hem zijn.
Het gaat ook om ons: wij kúnnen wankelen (vs.3), bijvoorbeeld omdat we tegenstand ervaren. Maar als het er op aan komt (vs.7), wankelen we niet, want we keren ons tot God: Hij is rotsvast, zodoende wij ook.
De eerste negen verzen gaan duidelijk over onzekere tijden. Het laatste stukje geeft richting voor een tijd daarna. Als je weer moed hebt gevat en je op stap gaat, krijg je hier raad. Die raad blijft gelden als je onderweg bent, de zaken goed verlopen en je aan het nieuwe bezit dreigt vast te klampen.
Dat blijkt politiek relevant (vs.10). We hoeven geen resultaten af te dwingen (vs.11). We kunnen onze grote westerse rijkdom soepel beheren, want het is niet het laatste dat we coûte que coûte moeten vasthouden (vs.12). We kunnen onze verwachting blijven richten op de zegen die God geeft (vs.13a) en Hij belooft dat Hij ons zal belonen naar wat we doen (vs.13b).
Jezus gebruikt deze Psalm impliciet in Mattheus 16:24-28. We mogen ons leven aan Hem overgeven. Dan zal Hij ons vergelden naar wat we doen, zoals deze Psalm dat ook al beloofde.