Nieuws

Als je even omkijkt, zie je dat we van de ene crisis na de andere gaan. We hadden in 2008 eerst een bankencrisis die een financiële crisis en daarna een diepe economische crisis werd. De oorlog in Syrië brak uit en we kregen een asielcrisis.

Vandaag heeft Henk Staghouwer bekendgemaakt dat hij gaat stoppen als minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit en dat maakt het voor mij een verdrietige dag. Negen maanden geleden had Henk de moed om ‘ja’ te zeggen toen ik hem vroeg om vanuit Groningen over te komen en minister te worden. Van dichtbij heb ik gezien hoe hij alles heeft gegeven om die pittige verantwoordelijkheid waar te maken. Ook op de momenten dat het zwaar was. In het contact met boeren en vissers zag je dat hij een man van de praktijk was met hart voor de sector. Dan was Henk op z’n best.

Toen ik aantrad als minister wist ik dat we voor enorme opgaven staan in de land- en tuinbouw en in de visserij. Dat het nodig is om met de sector naar de toekomst te kijken. Om werk te maken van een nieuw perspectief. Boeren en vissers hebben zekerheid nodig over waar het met de sector heengaat, zodat ze kunnen investeren en ondernemen. En als voormalig ondernemer voel ik dat met ze mee.

Afgelopen vrijdag was Don Ceder namens onze fractie in Ter Apel. Hij was daar getuige van de mensonterende omstandigheden, met mensen die daar wachten op hun aanmelding van de asielprocedure en noodgedwongen buiten moeten slapen. Dit is Nederland onwaardig en kunnen we zo niet laten bestaan.

Het Landelijk Bestuur organiseert op korte termijn een ledenbijeenkomst om te spreken over de ontwikkelingen in de asielcrisis. Aanleiding hiervoor zijn de recent gepubliceerd asielplannen van het kabinet en de brief van ChristenUnie-leden waarin zij hun zorgen uiten over deze plannen.

Dat er in Nederland asielzoekers zijn die buiten moeten slapen, is schandalig voor één van de rijkste landen op aarde. Dat is bovendien niet iets wat ons ‘overkomt’ en ligt niet aan een ‘te hoge’ instroom, maar is helaas het gevolg van jarenlang beleid waarin instroom, opvang en uitstroom van asielzoekers simpelweg nooit goed geregeld zijn. Dat in Ter Apel de problemen zich nu opstapelen, had voorkomen kunnen en moeten worden.

Je ziet deze weken en dagen de scheuren door onze samenleving lopen. Stad tegen platteland. Randstad versus regio. En deze tegenstelling dreigt ons van elkaar te vervreemden. Dat is buitengewoon zorgelijk.