News (Dutch)

Vorige week bood de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid het kabinet het rapport “Rechtvaardigheid in klimaatbeleid” aan. Met een hele belangrijke conclusie: burgers vinden rechtvaardig klimaatbeleid belangrijker dan effectief klimaatbeleid. Ik ben ervan overtuigd dat dit ook opgaat voor het stikstofbeleid. Ziet de minister dat ook zo? En krijgt effectiviteit onder invloed van juristerij en modellenwerkelijkheid niet een te grote nadruk ten koste van uitlegbaarheid en rechtvaardigheid?

In de Tweede Kamer spreken we de afgelopen tijd geregeld over de Europese Digitale Identiteit. Vandaag is er ook gestemd over diverse moties over dit onderwerp. We krijgen daar diverse vragen over. In deze blog wil ik daarom kort schetsen welke uitgangspunten wij hebben, wat onze inzet was en is.

Te lang al is de schepping het kind van de rekening. Én verkeren boerengezinnen die PAS-melder zijn in onzekerheid. Platteland, natuur, klimaat én gezinsbedrijven verdienen beter. Na jaren van praten over de noodzaak van minder stikstofuitstoot, komen we eindelijk steeds dichterbij het daadwerkelijk terugdringen van schadelijke stikstofverbindingen. Niet alleen in de veehouderij, maar ook elders in de economie. Vorig jaar schoof het kabinet in eerste instantie de stikstofopgave nog eenzijdig op het bordje van de landbouw. Vandaag wordt de stikstofaanpak terecht verbreed naar industrie en (vlieg)verkeer. Ik verwacht van het kabinet snel duidelijkheid hoe deze sectoren hun reductieopgave gaan realiseren.

In ons land moet altijd plek zijn voor mensen die vluchten voor oorlog en geweld. Voor hen moet menswaardige opvang beschikbaar zijn. Situaties als in Ter Apel waarbij mensen buiten slapen kunnen wat mij betreft in ons land niet voorkomen.

Daarom zijn we afgelopen zomer gekomen tot afspraken om de gespreide opvang van asielzoekers structureel te verbeteren.

De veelbesproken Johan Willem Frisokazerne is Assen blijft open. Dat maakt zojuist staatssecretaris van der Maat bekend. De afgelopen jaren dreigde een sluiting van de kazerne, wat tot stevig verzet van de ChristenUnie, zowel lokaal, provinciaal als landelijk, zorgde.

Velen hebben zich de afgelopen weken met de prachtige documentaire ‘Het water komt’ laten meevoeren naar de watersnoodramp van 1953. Die dramatische nacht van 31 januari op 1 februari, nu 70 jaar geleden, staat in het collectieve geheugen gegrift in Zuidwest-Nederland. Ook op Goeree-Overflakkee, het eiland waarop ik geboren en getogen ben. Levendig herinner ik me de verhalen van mijn vader en ooms.

Nico Drost is het nieuwe Tweede Kamerlid voor de ChristenUnie. Hij is vanmiddag beëdigd en neemt de vrijgekomen zetel van oud-fractievoorzitter Gert-Jan Segers in, die eerder deze week de Kamer verliet.

Geachte voorzitter, beste Vera,

Dit is de dag van mijn afscheid van de Tweede Kamer, van u, van mijn 148 andere collega’s, van het Kamerpersoneel dat ons zo geweldig helpt, van de bewindslieden die we hier ontmoeten, van journalisten die ons hier in de gaten houden. Het is het afscheid van een bijzondere plek waar ik de moeilijkste én de mooiste momenten van mijn werkend leven heb beleefd.