Nieuws

Voorzitter. Hoe ga je om met een slecht voorstel? Dat probeer je te verbeteren. Na veel vijven en zessen is het gelukt met de behoorlijk beroerde OCW-begroting. Na intensieve onderhandelingen ligt er een akkoord over de Onderwijsbegroting. Dat akkoord maakt verschil voor jongeren, leraren en onderwijsinstellingen. Daarmee gaat deze begroting voor de ChristenUniefractie van een vette onvoldoende naar een beter cijfer, van slecht naar minder slecht.

Na intensieve onderhandelingen hebben we een akkoord bereikt dat verschil maakt voor onze jongeren. Het godsdienstonderwijs op openbare scholen wordt voortgezet, de Maatschappelijke Diensttijd blijft behouden, de langstudeerboete wordt geschrapt en het hoger onderwijs blijft behouden in Friesland, Groningen en Zeeland. Dit zijn belangrijke reparaties aan deze onderwijsbegroting. De ChristenUnie kiest voor de samenleving en de toekomst van onze jongeren.  

Ik ben geboren in Amsterdam, de stad met de meeste nationaliteiten bij elkaar op aarde. Ik ben opgegroeid in Amsterdam Zuidoost, de meest diverse wijk van Amsterdam en daarmee ook van Nederland en waarschijnlijk de rest van de wereld. Ik heb een vader geboren in Suriname, Zuid-Amerika en een moeder geboren in een dorp in Ghana, West-Afrika. Ik ben christen en daarmee volgeling van een joodse man. De kinderen van mijn dochter zullen, mits ze een Nederlander trouwt, van het predicaat ‘allochtoon’ af zijn.

Vrienden van de ChristenUnie, wat een voorrecht om vandaag hier samen te zijn op ons congres. Ik zie vertrouwde frisse gezichten, maar ook nieuwe, frisse gezichten. Wat geweldig dat jullie er allemaal zijn! 

Tijdens het debat over de voorjaarsnota begin juni liet ik voor het eerst duidelijk doorschemeren: de ChristenUnie gaat niet tegen elke prijs akkoord met het Belastingplan. Samen met CDA en SGP maakte ik een groot punt van met name de kaalslag van de giftenaftrek.

Steeds meer online gokkers, steeds meer gokverslaving en een gokindustrie die (jonge) spelers onvoldoende beschermt.

Verdriet, woede en schaamte bij wat we de afgelopen week hebben gezien in de straten van Amsterdam. Wie had gedacht dat het opnieuw zou gebeuren? Dat mensen om hun paspoort wordt gevraagd als ze er Joods uitzien. Dat Joden opnieuw in Mokum, in Amsterdam opgejaagd zouden worden achtervolgd, geslagen, zich zouden verstoppen en doodsbang zouden zijn. Het is onverteerbaar, en ik schaam me diep, dat dit in ons land opnieuw gebeurd is. Nederland is geen Nederland als de Joodse gemeenschap niet veilig is, als Joods leven onmogelijk wordt gemaakt. Op de avond van het gebroken glas, van de Kristallnachtherdenking, waarbij we in heel Europa stil staan bij onze collectieve schuld tegenover de Joodse gemeenschap, op die avond ging de haat door onze straten en knakte het vertrouwen van de Joodse gemeenschap. Vertrouwen in ons land en in recht en gerechtigheid.